Schoorl Community
Laatste nieuws
De Rijdende Columnist Schrijft:
Helpende handen
Kunt u zich het moment dat u het nest verliet nog herinneren? Ik wel, ook al is het alweer bijna tien jaar geleden. Ik was bang en wilde het niet, maar mijn ouders konden de zorg voor mij niet meer aan, dus ik moest wel.
Eerst kwam ik in Nieuwe Niedorp terecht. Bij De Roode Eenhoorn, waar iedereen samen at en samen theedronk. Een warm, knus nest dus. Te warm en te knus. Ik merkte dat ik de voorkeur gaf aan mijn eigen appartement, met Bindi en een goed boek.
Al na negen maanden verhuisde ik naar Heerhugowaard. Voor iemand die in een klein dorp is opgegroeid, voelt deze plek als een stad. Ik weet nog dat ik op zoek was naar de Albert Heijn en hopeloos verdwaalde. Huilend en in paniek reed ik rond en ben twee keer met stoel en al van een stoep geklapt. Die avond wilde ik niets liever dan naar mijn ouderlijke nest vluchten, maar ik deed het niet. Mam en pap hadden lang genoeg voor mij gezorgd, nu moest ik mijn eigen boontjes doppen.
Na een decennium op mezelf, heb ik mijn leven aardig op de rit. Ik weet nu in ieder geval de Appie te vinden. Maar onverwachte struikelblokken zijn niemand vreemd. Zoals een paar weken geleden, toen ik mijn oren moest laten uitspuiten en ik erachter kwam dat ik de huisartsenpost niet langer kon betreden. Ze hadden hun drempel verhoogd. De assistente kon mij thuis helpen. Iemand anders moest wel de oorsmeerprop opvangen, ze kon niet alles tegelijk.
‘Iemand anders?’, echode ik. ‘Waar moet ik diegene vandaan halen? De dames van de zorg staan vast als u langskomt.’
Dat was niet haar probleem, ik moest het maar regelen en anders werd de afspraak uitgesteld. Ik had drie dagen.
Gefrustreerd stond ik daar, voor een dichte deur en had zin om te gillen, maar daar bonkte mijn hoofd te hard voor. Ik ben benieuwd hoe andere mensen in mijn situatie dit soort dingen oplossen. Afgezien van mijn ouders, heb ik niet veel helpende handen in de buurt. Behalve de mensen die daarvoor worden betaald.
Puur toevallig kwam ik mijn buurvrouw tegen. Ze zag dat mijn gezicht op onweer stond en vroeg wat er aan de hand was. Het was niet mijn bedoeling, maar ik flapte het hele verhaal eruit, eindigend met de eerdere vraag: ‘Waar ga ik dat extra helpende handje vandaan halen?’
Lachend stak ze haar eigen hand op.
‘Weet je het zeker?’, vroeg ik ongelovig. ‘Oorsmeer op de vroege ochtend is geen pretje.’
Ze haalde haar schouders op. ‘Daar zijn we buren voor.’
De volgende dag had ik niet alleen last van een verstopt oor, maar mijn hoofd leek uit elkaar te barsten. Voorhoofdsholteontsteking. Het maakte niets uit hoeveel medicatie ik innam, mijn hoofd bleef aanvoelen alsof hij elk moment kon exploderen. Ik veranderde in een vampier, ook licht deed zeer en door de bijkomstige misselijkheid, was mijn eetlust verdwenen. Het enige wat ik binnenhield, was yoghurt.
Het uitspuiten van mijn oren die donderdag ging vlot, maar mijn buurvrouw bleef bezorgd kijken. ‘Kunt u echt niets aan haar hoofdpijn doen?’, vroeg ze de doktersassistente. ‘Ze voelt zich duidelijk echt beroerd!’
Ik wist al wat de assistente ging zeggen: dat ze niets voor me kon doen, dat de ontsteking zich vanzelf zou oplossen, als ik de daarvoor bedoelde neusspray gebruikte. Maar de woorden van mijn buurvrouw waren lief en verwarmden me. Misschien was het tijd om mijn trots in te slikken.
Die avond belde ik mijn ouders: eerst pap, daarna mam. Pap was zoals altijd kort en bondig aan de telefoon. Hield ik alleen yoghurt binnen, maar waren ze op? Geen probleem, hij ging ze de volgende dag wel voor me halen. Kus!
Mam was iets langer van stof. ‘Waarom heb je niet eerder gebeld?’, vroeg ze.
‘Omdat het dan lijkt alsof ik jou alleen bel als er iets is of als ik iets van je nodig heb en dat wil ik niet’, kreunde ik.
‘Doe niet zo gek, ik ben je moeder, ik wil juist weten hoe het met je gaat. Kan ik iets doen?’
‘Ik kan niet slapen door de hoofdpijn’, mompelde ik.
‘Daar heb ik iets voor, ik kom het morgen brengen.’ Een korte stilte. ‘Ben je Harry Potter aan het luisteren?’
Ik grinnikte. ‘Hoe weet je dat?’
‘Omdat ik je ken, daar luister je altijd naar als je ziek bent.’ Ik hoorde de glimlach in haar stem. ‘Is Taeke bij je?’
Bij wijze van antwoord likte Taeke mijn vingers. ‘Ja, hij voelt dat ik niet lekker ben. Hij verliest me geen moment uit het oog.’
‘Dat vind ik een fijn idee.’ Weer was mijn moeder even stil. ‘Hou je haaks, lieverd. Ik zie je morgen.’
‘Tot morgen.’ Ik hing op en merkte dat ik me meteen iets beter voelde.
Dit speelde een paar weken geleden, de hoofdpijn is gelukkig verdwenen en ik voel mij stukken beter. Vrijdag word ik 33, het bange meisje dat tien jaar geleden Schoorl verliet, voelt steeds verder weg. Maar hoe oud je ook wordt, iedereen heeft wel eens een helpende hand nodig. Of het nou de hand van je buurvrouw of je moeder is, neem hem aan. Je gaat je er gegarandeerd beter door voelen.
Foto: ikzelf, als elf. Voor het oren uitspuiten, moet ik ze eerst driemaal daags druppelen, dan zie ik er dus zo uit.
#derijdendecolumnist
Meer lezen? Neem een kijkje op mijn pagina: Robin Corbee Schrijft
Ik zou beginnen met de huisarts een mail te sturen dat zijn/haar pand niet meer toegankelijk is met een rolstoel nu ze een nieuwe drempel hebben geplaatst en vragen om een oplossing. Misschien kan het worden opgelost met een drempelhulp bijvoorbeeld. En als dat bij de huisarts niet tot actie leidt dan kun je een melding maken over de toegankelijkheid bij de Gemeente. Het valt weliswaar niet onder openbare ruimte, maar dan kunnen ze of actie ondernemen of je wellicht verder helpen wie dan weer kan helpen. Succes!
Komende vrijdag bij Filmhuis Schoorl in Dorpscentrum De Blinkerd: Elvis
#schoorlcultuur★★★★ "Elvis moet je absoluut gaan zien, want met bravoure swingt de film door het gedoemde leven van de King of Rock 'n Roll" - Trouw
"De gewetenloze (Nederlandse!) manager van Elvis steelt de show in deze biopic. Een glansrol van Tom Hanks" - Parool
Komende vrijdag in Filmhuis Schoorl: Elvis
Tickets bestellen doe je hier: filmhuisschoorl.nl/voorstellingen/elvis/
Wethouder ontvangt de 8 van Duindorp Schoorl
Tijdens de verkiezingsperiode haalde Schoorl Community via Facebook en gesprekken op straat de 8 belangrijkste speerpunten op bij Schoorlse inwoners. De 8 punten werden vervolgens voorgelegd aan de politieke partijen via het Facebook platform van Schoorl Community. De politieke partijen reageerden openbaar op ‘de 8’.
Voorzitter Eveline Elsinga : Voor ‘de 8 van Schoorl’ hebben we intensief met inwoners gesproken. Zowel online als offline. We hopen dat de politieke partijen hiermee een goede participatie tool in handen hebben voor het coalitieakkoord. Zo kan de aankomende regeerperiode van vier jaar met heldere wensen vanuit de inwoners starten. We zijn blij dat in de vorige raadsperiode wethouder Arend Jan van den Beld inwoners participatie heeft opgepakt en daar een serieuze start mee heeft gemaakt. De plek waar we ‘de 8 van Duindorp Schoorl‘ officieel overhandigen aan hem, de speeltuin aan de Frederikslaan in Schoorl, is een prachtig voorbeeld van waar inwoners participatie ongelooflijk goed heeft gewerkt. Veel kinderen hebben meebeslist over de speeltuin waar ze nu elke dag samen spelen. Het is een prachtige plek geworden. De kinderen ontmoeten elkaar, worden fysiek sterker en zorgen samen goed voor hun speeltuin. We hopen dat de komende periode de stijgende participatielijn verder wordt doorgezet in de vorm van de realisatie van ‘de 8 van Duindorp Schoorl‘. De nieuwe raadsleden hebben allemaal ‘de 8 ‘ in hun digitale brievenbus ontvangen.
Op de foto: Demissionair wethouder participatie Arend Jan van der Belt van de gemeente Bergen krijgt het boekje met daarin de 8 van Duindorp Schoorl mooi bij elkaar uit handen van voorzitter Schoorl Community Eveline Elsinga en inwoner Roos de Wit