Schoorl Community

Schoorl Community

8 uur geleden

Werkzaamheden in het centrum komende weken!

#schoorldoetVandaag starten de werkzaamheden aan de Heerenweg in Schoorl. We vervangen de gasleiding en leggen een nieuwe stroom voedingskabel aan. De werkzaamheden beginnen bij de kruising Heereweg / Oorsprongweg. Winkels blijven bereikbaar, maar de werkzaamheden zorgen ook voor wat hinder. We doen er alles aan om de overlast zoveel mogelijk te beperken. Er worden loopschotten geplaatst en we werken steeds met een halve wegafsluiting. De eerste fase van deze werkzaamheden duurt tot 24 december 2021. Meer info: bit.ly/3mc9lX1 ... Bekijk meerBekijk minder

Schoorl Community

6 dagen geleden

De Rijdende Columnist Schrijft:

Corona-teen

De coronacrisis heeft bij veel mensen voor problemen gezorgd: de ene werd ziek, een ander eenzaam en ik…Ik had last van een corona-teen.
Door corona zijn er een hoop dingen stil komen te liggen, mensen mochten hun werk opeens niet meer doen. Dat was voor mij niet zo’n probleem, totdat mijn pedicure haar schaar ook niet meer mocht gebruiken. Zelf kan ik mijn nagels niet knippen en de dames van de zorg mogen het ook niet doen. Het duurde daarom niet lang voordat ik een ingegroeide teennagel had. En opnieuw, en opnieuw, en opnieuw. Terwijl iedereen om mij heen in de ban was van de coronacrisis, zat ik met mijn teen in een teiltje met soda.
‘Dit is idioot’, gromde ik gefrustreerd, ‘de wereld gaat naar de klote en ik maak me druk om mijn teen! Ik voel me een enorme zeur.’
De dame van de zorg die mijn voet afdroogde, haalde haar schouders op. ‘Je bent geen zeur, je hebt gewoon last van een corona-teen.’
Ik schoot spontaan in de lach. ‘Een corona-teen? Mogen we wel grapjes maken over zoiets?’
‘Ik bedoel het niet als grapje, ik ben serieus. Een vriend van mij kreeg last van oorpijn toen de crisis net begon, maar kon vanwege de vele coronapatiënten, niet op tijd naar de dokter. Nu heeft hij last van oorsuizen en noemt hij het zijn corona-oor. Nee, jullie problemen zijn niet zo erg als die van de mensen in het ziekenhuis, maar het is wel vervelend en pijnlijk en wordt indirect door corona veroorzaakt. Vandaar zijn corona-oor en nu dus jouw corona-teen.’
‘Heftig’, ik keek naar mijn vuurrode teen, ‘maar er zit wel een kern van waarheid in, denk ik.’
Na de eerste coronagolf onderging ik een kleine ingreep aan mijn teen, waardoor mijn nagel niet langer kon ingroeien, zei de dokter. Verrassing, mijn nagel dacht daar anders over, dus was ik de afgelopen week weer de klos. Gelukkig kon de dokter het opnieuw bij mij thuis doen, met de ondersteuning van een dame van de zorg, terwijl Sintjin Taeke in bedwang hield. Lieve Taeke wist hoe pijnlijk mijn teen soms kon zijn en gromde dreigend toen de dokter de naald met het verdovende middel in mijn teen stak.
‘Nee, niet blaffen jongen’, zei ik snel, ‘dan schrik ik en dan zijn we verder van huis. Kak, dit doet zeer!’
Taeke liet nog een ellendig piepje horen, maar was verder stil.
Zodra de verdoving begon te werken, dacht de dame van de zorg dat haar taak gedaan was, totdat de huisarts verschrikt opkeek. ‘U gaat toch niet weg? De dame van de vorige keer bleef ook.’ Deze man van ergens in de vijftig, klonk opeens als een jochie, bang dat zijn moeder hem alleen zou laten. Ik wist niet of ik moest lachen of ongerust moest worden, ik neigde naar het laatste. Als hij niet zeker wist of hij dit alleen af kon, hoe kon ik dan vertrouwen in hem hebben?
De dame van de zorg zag de blik in mijn ogen en vroeg aarzelend: ‘Zal ik dan maar blijven?’
‘Dat zou fijn zijn, ik kan uw hulp goed gebruiken. Zou u mij even willen bijlichten met het lampje van uw telefoon? Zo ja, dank u.’
Het tafereel was bizar: de dame van de zorg zorgde voor het extra licht, maar bleef mij aankijken. Kon ze eigenlijk wel tegen bloed? Dat wist ik niet zeker. Een kleine knipoog van haar kant, zorgde ervoor dat ik een giechel niet kon binnenhouden. De huisarts interpreteerde dat verkeerd. ‘Zie je, het valt allemaal reuze mee.’
Op de achtergrond hoorde ik dat Taeke met een zucht was gaan liggen. Hij had vertrouwen in de zaak gekregen en ook ik voelde mijn hartslag dalen. Niet veel later was de ingreep achter de rug en namen Sintjin en Taeke samen op de poef naast mijn bed plaats. Mijn twee beschermers. In de dagen daarna heeft Taeke mijn voet constant besnuffeld, alsof hij wilde controleren of het herstel voorspoedig verliep. Wat hij wel vervelend vond, was dat hij even niet op mijn voeten mocht slapen. Hij koos voor de vergulde middenweg, door op de poef naast mijn bed te slapen, met zijn kop op mijn knie. Als dat geen liefde is, weet ik het niet meer.

Ik twijfelde of ik over mijn teen moest schrijven, omdat dat ongemak zo onbenullig is als je het met de problemen in de rest van de wereld vergelijkt. Maar tegelijkertijd laat het zien dat corona ieders leven in meerdere en mindere maten beïnvloed.
Gelukkig gaat het nu beter met mijn corona-teen en kan Taeke tot zijn grote vreugde weer op mijn voeten slapen. Mijn pijnlijke probleem is hopelijk opgelost, maar corona is er helaas nog en het maakt mensen zo vijandig naar elkaar. Ik hoop dat jullie in dit stuk hebben kunnen lezen dat een helpende hand zo is geboden en dat je met een simpele knipoog, een heel eind komt.
#derijdendecolumnist

Meer lezen? Neem een kijkje op mijn pagina: Robin Corbee Schrijft ... Bekijk meerBekijk minder

Schoorl Community

2 weken geleden

Yesss binnenkort zijn ze er weer!

#schoorldoetEindelijk kunnen we u weer heugelijk nieuws brengen, op woensdag 27 oktober zijn wij weer open vanaf 13:30 uur t/m 16:00 uur... 😎

We verblijven nog steeds in de Sanderij naar uw ingebrachte spulletjes kijken, we werken alleen wel een stukje lager nu, dat betekend niet dat we minder gaan doen maar dat we nu op de begane grond van de Sanderij zitten, dit is een nieuwe ruimte en we hopen dan ook dat de opstart problemen minimaal zullen zijn...

Het gereedschap is gepoetst, de motivatie gepolijst en we hopen u de 27ste te ontmoeten... O'ja, omdat we laagdrempelig willen blijven hoeft u bij ons geen QR code te laten zien... 😎 ... Bekijk meerBekijk minder