Schoorl Community

Zet het in je agenda!

#schoorldoet ... Bekijk meerBekijk minder

Gelukkig ! Het personeelsprobleem is opgelost bij de Jongens uit Schoorl 😃🐕 #schoorldoetPersoneelsprobleem De jongens uit Schoorl opgelost ... Bekijk meerBekijk minder

De Rijdende Columnist Columnist

Het leed dat Munckhof heet

Ik vind het heel relaxt om met een taxi te reizen. Om mezelf te laten vervoeren en erop te vertrouwen dat ik kom waar ik zijn moet. Dat wil zeggen: als het goed gaat.
Toen de taxi’s van centrale Munckhof in Heerhugowaard begonnen te rijden, was ik vol vertrouwen. Ze mochten een kwartier eerder of later komen dan de afgesproken tijd en hielden zich daar keurig aan. Voor de eerste drie weken. Daarna mocht ik weer een halfuur op mijn taxi wachten, soms zelfs langer.
Dan is er nog hun website, waar je zelf je eigen taxiritten kunt inplannen. Een hele uitkomst, want je hebt niet langer met telefonisten te maken die jou niet goed kunnen verstaan. Maar nogmaals, dan moet de website het wel doen. Een paar weken geleden zaten Taeke en ik op onze taxi te wachten, toen ik besloot om op de website alles nog eens te checken. Het ene moment keek ik naar onze reserveringen, het volgende waren ze verdwenen. Poef!
Stomverbaasd belde ik de taxicentrale. ‘Hallo, ik kijk net naar mijn taxiritten op jullie website en nu lijken ze weg te zijn.’
‘Oh.’ Ik hoorde de dame op haar toetsenbord tikken. ‘Nee, mevrouw Corbee, ik zie de ritten ook niet in ons systeem staan.’
‘Maar ik heb die ritten zelf in jullie systeem gezet, ik heb ze net nog gezien!’
‘Dan is het waarschijnlijk een fout van de website’, zei de vrouw luchtig. ‘Zal ik een nieuwe taxi voor u inplannen? Dan staat die over een uur bij u voor de deur.’
‘Daar heb ik niets meer aan’, kreunde ik. ‘Gaat er nog wel iemand naar de website kijken?’
‘Dat is niet mijn terrein. Een fijne avond nog, mevrouw Corbee.’ De verbinding werd verbroken.
Ik vermoed dat u dit vol verbazing leest, lieve lezer, maar het kan nog erger. Zoals vorige week woensdag, toen ik al een halfuur had gewacht op de taxi, de centrale belde en te horen kreeg dat het nóg een kwartier ging duren.
‘Maar dan heeft het al bijna geen zin meer!’, klaagde ik. ‘Het dansen is al begonnen en ik vermoed dat we mijn danspartner ook nog moeten ophalen. Tegen de tijd dat we bij het dansen aankomen, is de taxi die we terug hebben besteld, al onderweg! Kunt u deze ritten niet annuleren?’
De telefoniste deelde mij mee dat dit niet meer mogelijk was, dat de chauffeur al bijna bij mij voor de deur stond en met een simpel ‘Succes’ stond ik er alleen voor.
Toen de taxi aan kwam rijden, wist ik niet goed wat ik moest doen en de chauffeur ook niet. Hij was duidelijk nieuw en bleef mij maar geruststellen met de woorden “Don’t worry, be happy.” Ik had het hart niet om boos te worden op deze man, hij kon hier ook niets aan doen.
Zoals ik al had verwacht, moesten we Marloes nog ophalen en verwoordde zij zacht wat ik ook dacht: ‘Ik hoop niet dat we onderweg onze taxi terug tegenkomen, dan kunnen wij niet alleen niet dansen, maar moeten we ook nog eens een extra uur op een nieuwe taxi wachten.’
Ik was het met haar eens, maar wat kon ik zeggen? Ik keek naar Taeke, die naast mij vredig lag te slapen. Gelukkig haalde iemand nog iets uit deze nutteloze taxirit.

Marloes en ik zagen onze taxi terug, niet langskomen. We konden zelfs nog even dansen, maar moesten vervolgens wel weer een uur op onze taxi terug wachten. Dit keer zat een van onze favoriete chauffeurs achter het stuur: Rob.
Hij vertelde ons dat ook hij en de rest van zijn collega’s, problemen ondervonden bij Munckhof. Toen hij laatst een blindedarmontsteking had en twee weken uit de running was, werd er €266,- van zijn salaris ingetrokken. Omdat, zoals hij zelf zei: ziek zijn geld kost. Mijn mond viel open.
Het bleek dat er die dag een ernstig ongeluk was gebeurd in Heerhugowaard, waardoor al het verkeer hinder ondervond. Is dit een geldig excuus voor het gestuntel bij Munckhof? Ik vind van niet, want dit gedoe duurt al veel langer. Ik zal de taxi blijven gebruiken omdat het moet, maar als hij weer zo laat komt, zeg ik niet “Taxi, hallo!” maar “Dank u, tot ziens.”
#derijdendecolumnist

Meer lezen? Neem een kijkje op mijn facebookpagina: Robin Corbee Schrijft ... Bekijk meerBekijk minder